حضور انبیا و اولیا در قيامت با بدن برزخی و دنیاییاموات پس از مرگ صاحب بدن برزخی می شوند که از قدرت دید( چشم برزخی) فوق العاده و توانایی حضور در مکانهای متعدد قابل قیاس با بدن دنیوی نیست ، روح در برزخ با بدن برزخی خود می تواند در یک لحظه در مکانهای متعددی باشد و مکانهای مختلفی را در آن واحد مشاهده نماید و . .. اما در پایان جهان و با دمیده شدن صور اسرافیل ، انسانهایی که آن موقع در دنیا زندگی می کنند و همچنین تمام ارواح که صاحب بدن برزخی هستند می میرند .با صور دوم اسرافیل تمام مردگان از اول تا آخرین روز جهان زنده می شوند و با بدن دنیایی و جسمانی خودشان در محشر حاضر می شوند. قرآن کریم در این خصوص می فرماید: وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ ﴿۶۸﴾( در صور دميده مى شود پس هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است بيهوش مى افتد ، مگر كسى كه خدا بخواهد سپس بار ديگر در آن دميده مى شود و بناگاه آنان بر پاى ايستاده مى نگرند (۶۸) سوره زمر.).آیت الله جوادی آملی در تفسیر سوره غافر اینگونه توضیح می دهد که انبیا و اولیا برخلاف سایر مردم با حفظ همان بدن برزخی قوی خود و با بدن دنیایی به صحنه محشر وارد می شوند ، چون در اثر صور اول اسرافیل بدن برزخی آنها دچار موت نشده است و اینها بر اساس این آیه قرآن استثنا شده اند : فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ/ هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است بيهوش مى افتد ، مگر كسى كه خدا بخواهد .متن سخنان آیت الله جوادی آملی در این خصوص : ... اگر کسي مثل انبيا و اوليا زنده از برزخ وارد قيامت شد،, ...ادامه مطلب
انسانها قبل از ورود به بهشت در حدّ فرشته پاک می شونددر بهشت هم زن وجود دارد هم مرد ، ولي روح نه مذکر است نه مؤنث، بدن يا اين چنين است يا آن چنان؛ اينها دو صنف هستند و براي هر صنفي در دنيا وظيفه ی خاصي هست؛ اما با اینکه در آخرت تکليف نيست، با این حال زنان چون ﴿حُورٌ مَقْصُورَاتٌ ﴾، غير از همسرهاي خود به احدي نگاه نميکنند.همان طور که مردان بهشتي هم به غير همسر خود نگاه نميکنند و اصلاً آنجا جايی براي خلاف نيست: ﴿ لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ ﴿۲۳﴾. نه بیهودهگویی در آن است و نه گناه، (۲۳) سوره طور.لا در اینجا لای نفي جنس است، اصلاً خلاف در بهشت نيست و اگر کسي ـ خداي ناکرده ـ در دنیا تربيت شده نبود، اين شخص در برزخ معطل است . در روز قیامت که مدت آن پنجاه هزار سال است معطل می ماند.آنچه در دلهاي اينهاست يا در برزخ و يا در پنجاه هزار سال قیامت گرفته ميشود، از دلهاي اينها کَنده ميشود، در حدّ فرشته ميشوند و وارد بهشت ميشوند: ﴿وَ نَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا ... ﴿٤٧﴾ ﴾. هر گونه غلِّ [= حسد و کینه و دشمنی] را از سینه آنها برمیکنیم (و روحشان را پاک میسازیم). سوره حِجر .لذا هيچ فرد بهشتي عليه فرد بهشتي حرفي نميزند، خلافي نميکند. نه زنها نسبت به هم، نه مردها نسبت به هم، نه مردها نسبت به زنها و نه زنها نسبت به مردها، ﴿لَا لَغْوٌ فِيهَا وَ لاَ تَأْثِيمٌ / نه بیهودهگویی در آن است و نه گناه ﴾ چنين عالَمي است.برگرفته از تفسیر آیت الله جوادی آملی .گوگل : http://shahidhadikalantari.blogfa.comایتا: http://eitaa.com/hadikal + نوشته شده در سه شنبه ۱۹ دی ۱۴۰۲ ساعت ۲:۵۷ ب.ظ توسط مهدی کلانتری | بخوانید, ...ادامه مطلب