انسان نادان و خدای دانا

خدای حکیم و انسان سفیه

تمام خلق پیش علم خدا سفیه اند و او حکیم است .

تنها اوست که می داند چه چیزی برای ما خوب است و چه چیزی بد ، اختلاف هم در همین جاست . هر چه را می خواهیم به ما نمی دهد . هرچه را خودش صلاح می داند می دهد . لذا خلق ما تنگ است و اخمهایمان دائما توی هم است ، به همین خاطر آن چیزی را هم که خدا می دهد نمی بینیم .

خدا نکند انسان از دست یکی خلقش تنگ باشد . هر چه او کار خوب انجام دهد نمی بیند ، بلکه برعکس هم می بیند .

انسان چون سفیه است چیزهایی را که برایش مضر است می خواهد و یا چیزی را می خواهد که نفعی برایش ندارد. ولی خدا برای مخلوقات چیزهای خوب می خواهد ، زیرا او حکیم است .

سفیه بیشتر چیزهایی را می خواهد که به ضررش است ، اماخدا حکیم است و چیزهایی را که به نفع ما نیست به ما نمی دهد .

حال انصاف بدهید ، ما باید پی حرف او برویم ، یا او باید پی حرف ما بیاید ؟

آیا ما باید صابر باشیم و گله نکنیم ، یا او که دانا و عالم است ؟

او اگر می دهد و یا نمی دهد از روی حکمت است

بیخود به خودت غصه نده .

کتاب طوبای محبت جلد دوم/. متن جلسات مرحوم محمد اسماعیل دولابی ره

گوگل : http://shahidhadikalantari.blogfa.com

ایتا: http://eitaa.com/hadikal

+ نوشته شده در چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۲۹ ق.ظ توسط  |