اگر دشمن در جنگ با مسلمانان، زنان، كودكان و كسانى كه كشتن آنها جايز نيست- مانند ديوانهها- را سپر خويش قرار دهد، در صورتى كه هيچ راهى براى از بين بردن دشمن جز تيراندازى به سوى آنها نباشد و جنگ نيز آغاز شده باشد، تيراندازى به سوى آنان جايز است هر چند مستلزم كشته شدن زنان و كودكان باشد، خصوصاً اگر با خوددارى از حمله به آنها بيم غلبۀ دشمن برود .... اما در صورتى كه جنگ شروع نشده باشد و دشمن داخل حصارى پناه گرفته و براى مصون ماندن از حملۀ مسلمانان، زنان، كودكان و يا مسلمانان اسير را سپر قرار داده، برخى مانند شيخ طوسى، تيراندازى به آنها را جايز مىداند هر چند گفته است: پرهيز از اين كار بهتر است ولى از ظاهر كلامش استفاده مىشود كه اولويت اجتناب، در صورت عدم شروع جنگ است، هر چند پيروزى در جنگ، متوقف بر كشتن آنها باشد ....
صاحب جواهر سپس توضيح مىدهد كه در مطالب گذشته تفاوتى بين جهاد ابتدايى و جهاد دفاعى وجود ندارد. هر چند برخى در جهاد دفاعى كشتن كسانى را كه سپر دشمن قرار مىگيرند به صورت مطلق جايز دانستند ولى در جهاد ابتدايى بين مسلمان و غير مسلمان تفصيل داده و گفتهاند كه كشتن مسلمانى كه سپر دشمن قرا گرفته است جايز نيست. به هر حال بر مسلمانى كه در جنگ با مشركان، ملزم به كشتن اطفال و زنان و يا مسلمانانى كه سپر دشمن قرار مىگيرند مىشوند، قصاص و ديه لازم نيست و اين مسأله اجماعى است هر چند برخى قائل به پرداخت كفاره هستند.
________________________________________
منبع: مجله فقه اهل بيت عليهم السلام (فارسى)، ج50، ص: 202
جمعى از مؤلفان، مجله فقه اهل بيت عليهم السلام (فارسى)، 56 جلد، قم - ايران، اول
شهید هادی کلانتری...برچسب : نویسنده : 5shahidhadikalantarib بازدید : 192